امام باقر علیه السلام می فرماید:

من و گروهی در حضور پدرم امام سجاد علیه السلام بودیم، ناگهان آهویی از

صحراء آمد و در چند قدمی پدرم ایستاد و ناله کرد.

حاضران از پدرم پرسیدند: این آهو چه می گوید؟؟ پدرم فرمود: می گوید :

فلانی بچه ام را صید کرده ،بچه ام از روز گذشته تا حال شیر نخورده،خواهش

می کنم آن را از آن گرفته،نزد من بیاور تا به او شیر بدهم.

امام سجاد علیه السلام شخصی را نزد صیاد فرستاد و به او پیام داد آهو بچه را بیاورد.

او آهو بچه راآورد ،آهوی مادر تا بچه اش را دید چند بار دست هایش را به زمین کوبید و آه

جانکاه و غم انگیزی کشید و بچه اش را شیر داد.

سپس امام سجاد علیه السلام از صیاد خواهش کرد بچه آهو را آزاد کند.صیاد قبول کرد.

امام بچه آهو را از او گرفت و به مادرش بخشید؛آهوی مادر با همهمه ی خود سخنی گفت و همراه

بچه اش به سوی صحرا رفت.

حاضران از امام پرسیدند:آهو چه گفت؟؟

امام فرمود: برای شما در پیشگاه خدا دعا کرد و پاداش نیک برای شما طلبید.